Zodra je het landschap in rijdt, voelt de zon warm op je huid en glanst het licht op de witte dorpen die zich tegen de heuvels lijken te klemmen. Olijfbomen en wijngaarden golven in groen en zilver over de heuvels, terwijl de geur van sinaasappelbloesem, wilde kruiden en een lichte zee-bries zich door de valleien verspreidt.

Het ritme van Andalusië klinkt in de verre klanken van een gitaar, het tikken van flamencohakken op pleinen, en het zachte geroezemoes van markten waar stemmen, gelach en het rammelen van manden samenkomen. Langs smalle weggetjes ritselen de palmbomen en klokken van kerktorens dragen hun tonen over het zonovergoten landschap.

‘s Avonds kleurt de lucht diep oranje en paars, terwijl de gouden zon langzaam achter de bergen zakt. De regio ademt een warmte die je zintuigen prikkelt en je uitnodigt om het ritme van het leven te voelen, van levendig en zinderend tot sereen en tijdloos.