De geur van vroeger
Er zijn dagen dat de lucht ruikt naar vroeger.
Loofbranden in de herfst. De rokerige stilte boven velden waar het aardappelloof smeult in de wind.
De geur van hachee, die urenlang op het fornuis staat, in een keuken waar je allang niet meer woont.
Je loopt door een straat die niet langer de jouwe is.
Maar vanachter de zeedijk fluistert de scherpe geur van zilte modder, schelpen en wier; alsof je hier ooit thuishoorde.
Alsof je voeten deze stenen kenden.
Alsof je adem ooit meebewoog met de wind van het wad.
Alsof het landschap je herkent, nog voor jij het herkent.
Even- heel even - denk je dat alles weer wordt zoals toen.
De kamer klein, knus, gevuld met eenvoud en geborgenheid. De geur van groene zeep, herinnering aan een huis dat pas gedweild is, hing in de lucht.
De stemmen vertrouwd. Alles precies zoals het moest zijn.
Maar als je je ogen opent, is het stil. Alleen het fluisteren van het verleden om je heen. Het is een geur, een klank, een lichtval op een oude muur.
Het zachte snijden van herinnering aan de randen van je hart.
Je weet dat je er nooit meer terug kunt. En toch blijf je lopen, steeds weer, door dat dorp van vroeger.
Sommige dingen leven niet in de tijd, maar in het geheugen.
En soms, als de avond zacht valt en de lucht naar beloften ruikt, lijkt het alsof alles er nog even is.
Alsof thuis niet verdwenen is, maar gewoon wacht - aan de andere kant van de herinnering.
Misschien is dat wat reizen voor mij is: niet vertrekken, maar terugkeren naar iets wat altijd in je heeft gewoond.
Een geur, een lichtval, een adem die herinnert.
Of je nu kiest voor een zintuiglijke wandelreis langs onbekende kusten, een rondreis door bergen en steden, of een moment van vertraging tijdens een singlereis, kerstreis of zonvakantie, het gaat altijd om de reiservaring die geur en herinnering samenbrengt, overal ter wereld.
Hier bij FRYnd schrijf ik die momenten op, zodat jij ze ook kunt voelen.
Niet als brochure, maar als uitnodiging om even stil te staan, te ruiken, te ademen.
En misschien, ergens onderweg, iets in jezelf terug te vinden dat nog wacht - aan de andere kant van de herinnering.